سلام دوستان ... باید خیلی عذرخواهی کنم از دوستانی که به ما لینک دادن اما ما هنوز یاد نگرفتیم چه طور به اونا لینک بدیم !اخه بی استعدادیم دیگه!چه کارش میشه کرد!؟

ما دو پروانه بودیم که عاشقانه به دور شمع می چرخیدیم...گرمای عشقمان انقدرزیاد بود که شعله های شمع ـ بااینکه خود را به ان میزدیم ـ بال های مارا نمیسوزاند!اما........!
اما ناگهان سوختم وقتی به یاد اوردم ...ان روز تلخ را....ان عصر غم انگیز را...ان لحظه ی مرگبار را....ان گفتگوی کشنده ... ان سخن شکه کننده ..که به مانند تیری در قلبم فرو کردی........! 

دیدم هیچکی توجه نکرده که این بار نوبت پست من بود نه علیرضا ،بره همین حسودی در وکردم که کسی به توجه نداره،اسممو نوشتم! راستی ببخشید اگه وقت نمیکنم بهتون سر بزنم و کامنت بذارم!


                                                                                 " IN/--/ "



                                                                       


تنها راز زندگی ام


در چشمان تو نگاه میکنم تا خود تنهایی مرا درک کنی
آنگاه در من لانه می سازی و خود را پرنده ی اندیشه ام قرار می دهی و درون قلبم جای می گیری و بفهمی که با تمام وجودم می گویم :  دوستت دارم
چشمانم را بذر بهارت, قلبم را نذر نگاهت, وجودم را بال پروازت و نگاهم را چشم به راحت قرار خواهم داد و با تمام وجودم می گویم: دوستت دارم
برای تو خواهم گفت تنها راز با ارزش زندگی ام و تنها ناگفته ی خود, که تو نمی دانی,  و می دانم که سرانجام خواهی دانست که :دوستت دارم


و حال چشمانت را قاضی و نگاهت را دادگاه و دل را دلیل قرارده
                                                                                                             علیرضا